ایمپلنت دندان برای بیماران پریودنتیت که سابقه این بیماری را دارند در معرض خطر شکست قرار نمی گیرند اما ممکن است در بلندمدت دچار تحلیل استخوان ناشی از پری ایمپلنت در مقایسه با سایر بیمارانی که سابقه این بیماری را ندارند بشوند.

طراحی پروتز 

رعایت بهداشت دهان و دندان و کنترل پلاک، طراحی پروتز یکی از عوامل موثر بر طول عمر ایمپلنت دندان است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ایمپلنت دندان برای بیماران با التهاب لثه همراه طراحی پروتزی که بار اضافی بر روی ایمپلنت ایجاد می‌کند و بیش‌ازحد سنگین باشد باعث بروز بیماری پری ایمپلنت می‌شود که ناشی از پلاک هست، بنابراین مدت‌زمانی که برای بهبودی و ادغام ایمپلنت و استخوان موردنیاز است باید برنامه‌ریزی‌شده باشد، تا خطر تجمع پلاک کاهش یابد. طبق آزمایشات انجام‌شده بر روی سگ‌ها نشان می‌دهد که زبری سطح ایمپلنت دندان بر روی حساسیت پری ایمپلنت تاثیر می‌گذارد، با این حال بررسی‌های انجام‌شده تفاوت قابل‌توجهی در میزان بقا بین ایمپلنت با طرح‌های مختلف نشان نمی‌دهد.

کیفیت و تعداد بافت نرم ایمپلنت دندان برای بیماران پریودنتیت

مطالعات نشان می‌دهد که بافت نرم ضخیم کراتینیزه برای محافظت از بافت اطراف ایمپلنت و جلوگیری از پری ایمپلنت موردنیاز است. بنابراین پیوند بافت نرم در بیمارانی که دارای بافت نرم نازک، غیر کراتینیزه و شکننده هستند و امکان بروز تروما در آن زیاد است، لازم می‌باشد.

فاکتورهای مربوط به بیماران پریودنتیت

سیگار کشیدن، بیماری‌های سیستماتیک، دارو، پوکی استخوان و کاهش کیفیت و تراکم استخوان جزو فاکتورهای مربوط به بیماران پریودنتیت است که می‌تواند حفظ طولانی‌مدت ایمپلنت را به خطر بیندازد.

غربالگیری و نظارت برای بیماران پریودنتیت

پس از انجام  ایمپلنت دندان لازم است که پرونده بیمار نگهداری شود، زیرا بیمار به‌طور منظم نیاز به ارزیابی دارد، این بازنگری به‌طور معقول هر 6ماه یک‌بار اتفاق می‌افتد.

دندان طبیعی در مقابل ایمپلنت

• دندان‌های طبیعی با ایمپلنت‌ها متفاوت هستند،
•  بافت اطراف ایمپلنت رگ‌های خونی کمتری دارد.
•  فیبرهای transeptal یا gingivodental در اطراف ایمپلنت وجود ندارد.
•  هیچ ارتباطی با perio dental ligament در ایمپلنت وجود ندارد و ارتباط به‌طور مستقیم به ایمپلنت بستگی دارد( بازسازی استخوان).
• بافت نرم اطراف ایمپلنت از نظر بالینی شبیه دندان است، با این حال پیوستگی اپیتلیوم مخاطی برای حفاظت از این بافت در ایمپلنت بسیار مهم است.

6 توصیه ایمپلنت دندان برای بیماران پریودنتیت

1. نمودار دندانپزشکی
2. بهداشت دهان
3. بافت پروتز ایمپلنت: تن، رنگ و بافت
4. التهاب: بافت از لحاظ خونریزی لثه ارزیابی شود.
5. رادیوگرافی: هر 24 ماه باید رادیوگرافی برای بررسی تغییرات سطح استخوان انجام شود.
6. لق بودن یا نبودن ایمپلنتپروتز: ثبات پروتز باید بررسی شود.