تاثیر فلوراید بر ایمپلنت

تاثیر فلوراید بر ایمپلنت

هر فرد خواهان لبخند زیبا و بی نقص می باشد تا ظاهری بهتر از همیشه داشته باشد . امروزه تیتانیوم و آلیاژهای آن به دلیل وزن کم، استحکام بالا، دمای ذوب بالا، مقاومت به خوردگی بالا کاربرد گسترده‌ای در پتروشیمی و زیست پزشکی یافته‌اند.

بررسی تاثیر فلوراید بر ایمپلنت دندان

تیتانیوم و آلیاژهای آن موادی هستند که به طور معمول در تولید ایمپلنت دندانی و سازه های پشتیبانی شده توسط آن به علت خواص آنها مانند چگالی پایین، ماژول الاستیک کم، استحکام مکانیکی بالا، مورد استفاده قرار می گیرند.

مقاومت بالا در برابر خوردگی و درنتیجه سازگاری زیستی بالا، چنین خواصی سبب موفقیت عملکرد بالینی ایمپلنت های مبتنی بر تیتانیوم می شوند.

مقاومت خوردگی تیتانیوم بستگی به ترکیب و شرایط محیطی از جمله ph و دما و غلظت یون های واکنشی  دارد . به همین دلیل  تیتانیوم مقاومت خوردگی بالایی در مقایسه با دیگر مواد فلزی  دارد.

در حفره دهان اثر سینرژیک محیط می تواند به طور قابل توجهی باعث کاهش میزان تخریب سطوح تیتانیوم شود، برای مثال تحقیقات قبلی در در ویترو گزارش داده است که  پوششی از تیتانیوم و آلیاژهای آن در تماس با فلوراید و متابولیت های بیوفیلم همراه با ph پایین به کاهش هتروفی در مقاومت خوردگی تیتانیوم خالص تجاری و آلیاژهای TI6A منجر می شود. پس مقدار بالای فلوراید به همراه کاهش PH برای سطوح مضر است. pH موجود در محیط به علت متابولیسم کربوهیدارت ها در حضور بیوفیلم ها کاهش می یابد. اگرچه بیشتر تحقیقات انجام شده در ویترو قبلی روی سطح صاف انجام شده، و به همین دلیل بیشتر مطالعات در محل و یا درون محیطی در سطوح بازدارنده ایمپلنت انجام شدند.

توجه کنید:

تیتانیوم هنگامی که در تماس با فضای اتاق تشکیل می شود. یک لایه منفذ نازک (2-20 نانومتر) بر روی آن تشکیل می شود  که عمدتا از TIO2 تشکیل شده است، و مسئول مقاومت در برابر خوردگی بالا، سازگاری با محیط زیست و افزایش توانایی درپیوند استخوانی است.

گرچه این لایه به علت واکنش پذیری آن با مواد اسیدی مانند هیدروفلوئوریک اسید ایجاد شده ، جداشدنFو H واتصال f با H سبب افزایش غلظت  و درنهایت منجر به انحلال لایه اکسید شده و  کاهش مقاومت خوردگی تیتانیوم می شود.

با توجه به داده های بدست آمده ، مواد برپایه پراکسید هیدروژن و فلورایدها اثرات منفی بر مقاومت خوردگی ایمپلنت های دندانی و نیز ساخت های مبتنی بر تیتانیوم دارند. علاوه بر این یون های حاصل از فرآیند تخریب همراه با تجمع بیوفیلم می تواند باعث التهاب پری ایمپلنت شود که  موفقیت های طولانی مدت  ایمپلنت را کاهش  می دهد.
تخریب تیتانیوم باعث آزاد سازی یون هایی است که در بافت های اطراف انباشته شده اند و به جریان خون منتقل می شوند و سمیت سلولی را  به وجود می آورند.