پایه های ایمپلنت دندان و ساختار آنها

پایه های ایمپلنت دندان

امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی ،شاهد تغییرات چشمگیری در زمینه کاشت دندان هستیم. تکنیک ها و روش های زیادی برای جایگزینی دندان در علم دندانپزشکی در حال تعریف است؛ اما با طرح این سوال مواجه میشویم که چگونه پایه های ایمپلنت دندان با استخوان فک ادغام شده و جایگزین ریشه دندان میشود؟ ساختار پایه های فیکسچر چگونه است؟

آشنایی با ساختار پایه های ایمپلنت دندان

امروزه فیکسچر ها به گونه ای هستند که  یک بخش آن با استخوان تعامل دارند و بخش دیگر با بافت نرم و موکوزی در تعامل میباشد ؛ در نهایت پروتز بر روی آن قرار می گیرد.این پروتز می تواند تاج دندان و یا بریج، اباتمنت، و یا پایه هایی برای دنچر باشد. در سال های اخیر اطلاعات گسترده ای از پیشرفت های علمی در طراحی ایمپلنت، مواد و تکنیک ها برای بهبود سهولت انجام درمان و موفقیت روش کاشت ایمپلنت دندان به دست آمده است.بیشتر  این طراحی ها استوانه ای هستند و از لحاظ عملکرد مانند ریشه می باشند .

کاشت پایه ایمپلنت ترجیحا در استخوان آلوئولار انجام میشود.معمولا برای ایجاد آمادگی کافی به جهت افزایش قدرت بازسازی استخوان در کاشت دندان، سطح ایمپلنت را با موادی مثل اسید اچ پوشش می دهند.مواد مورد استفاده در ایمپلنت به طور معمول شامل تیتانیوم های خالص تجاری، آلیاژهای تیتانیوم و گاها مواد سرامیکی مثل زیرکونیوم دی اکساید یا آلومینیوم اکساید می باشند .نوع طراحی جدید پایه های ایمپلنت دندان اغلب رشته ای است اما میتوان گفت نوع این رشته ها در بین تولید کنندگان مختلف متفاوت است.ایمپلنت ها شیارهای کوچکی دارند تا با ساختار استخوان راحت تر ادغام شوند.

توجه کنید:

ایمپلنت های دندانی دیگری هم هستند که دارای شیارهایی با ضخامت کم تر به جهت قرار گیری در استخوان های نرم تر طراحی شده اند. همه ی سطوح ایمپلنت ها دارای تغییراتی می باشند، سطح hydrophilicity ایمپلنت، باعث افزایش جذب بین مولکولی میشود و همچنین موجب تسریع روند استخوان سازی می گردد.امروزه طراحی ایمپلنت ها به گونه ایست که سطح آنها زبرمی باشد و دارای سطح ماشین کاری شده و صاف نیستند.افزایش زبری سطح  ایمپلنت ها باعث می شود که ارتباط بین ایمپلنت و استخوان بیش تر شود.در برخی از سطوح ایمپلنت از مواد bioactive مثل فلوراید برای تسریع فرآیند بازسازی استخوان استفاده می شود.