تاثیر هیالورونیک اسید بر ایمپلنت دندان
تاثیر هیالورونیک اسید بر ایمپلنت دندان چیست؟ طبق تعریف brenmark و همکارانش ادغام به این معنی است که در آن ایمپلنت های تیتانیومی و بافت زنده استخوانی بدون هیچ گونه التهابی بهبود پیدا می کنند و با هم پیوند برقرار می کنند. albreو همکارانش فرآیند ادغام را تماس مستقیم بین ایمپلنت ها و استخوان زنده تعریف کرده و zab ، ادغام را تماس بین یک استخوان و ایمپلنت می داند که در آن تماس هیچ گونه علائمی از بیماری وجود ندارد.ادغام ایمپلنت های دندانی بسیار مهم است و ممکن است شامل چندین پاسخ بافتی جانبی مثل التهاب، توسعه عروق جهت رشد سلول های سرطانی، تحلیل استخوان، رشد استخوان باشند.
در فرآیند ادغام ایمپلنت و استخوان، ابتدا خون حفره استخوان را پر می کند سپس اجزا سلولی خون مثل گلبول های قرمز، ترومبوسیت ها، و گلبول های سفید به سمت استخوان حرکت می کنند، در ناحیه تماس ایمپلنت و لخته خون، فیبرین شکل می گیرد و بیش تر می شود تا مرحله اول ادغام پایان یابد، تحقیقات در راستای اصلاحات پیشرفته سطح ایمپلنت شامل تکنولوژی هایی در مقیاس نانویی و میکرویی انجام می شود.اصلاحات جدید و پیچیده سطح، روش های متنوعی را در مقیاس نانو و میکرومتر فراهم کرده اند.
بعضی از این سطوح دارای عوامل تحلیل و رشد استخوان هستند، این موارد شامل کلاژن، پروتئین های تغییر شکل دهنده استخوان و عوامل انتقال مثل اسید هیالورونیک هستند که این مواد را به سطح ایمپلنت می آورند، در این مقاله قصد داریم تاثیر هیالورونیک اسید بر ایمپلنت دندان را بررسی کنیم.
نکات مهم
چند نکته مهم در رابطه با تاثیر هیالورونیک اسید بر ایمپلنت دندان وجود دارد که برای درک بهتر این مطلب بد نیست این نکات را بدانید.
اسید هیالورونیک یک گلایکو آمینو گلاکون است که دارای پلی ساکارید های خطی است که از دو زنجیر مونوساکارید تشکیل شده است، از یکی از خصوصیات مهم آن این است که در همه ی موجودات زنده یافت می شود ،و نقش بسیار مهمی در بهبود یافتن ظاهر بافت ها دارد، که موجب افزایش مهاجرت سلولی، چسبندگی، تکثیر، تفکیک و تشکیل استخوان می شوند.
ما فرض کرده ایم که اسید هیالورونیک تاثیرات مطلوبی بر روی تغییر شکل و بهبود بافت ها می گذارد و هم چنین برروی ادغام ایمپلنت های دندانی نیز موثر هستند. هدف این پژوهش ارزیابی تاثیر این ماده بر روی ایمپلنت های دندانی در فک پایین تعدادی خرگوش می باشد.
روش ها و تجربیات
این پژوهش با همکاری تیم تحقیقاتی دانشگاه kirrikle انجام شد و در آن 10 خرگوش نیوزیلندی با سن 10 هفته و وزن 2.5 تا 3 کیلوگرم استفاده شد.
روش جراحی
ابتدا بیهوشی کامل انجام شد ، برش استخوان به طول 2.5 سانتی متر موازی لبه پایینی فک پایین انجام شد، ایمپلنت های دندانی با قطر 2 میلی متر و طول 4 میلی متر طراحی شدند.دو حفره جهت کاشت ایمپلنت درفک آماده شد. یک ایمپلنت در حفره جلویی برای ایجاد شرایط عادی و دیگری در حفره عقبی که دارای ژل هیالورونیک اسید بود، قرار داده شدند. حیوان ها پس از دو ماه کشته شدند.
فک ها جدا شدند و درون محلول 10 درصد فرمالدهید قرار داده شدند. سپس تمامی نمونه های دارای ایمپلنت و بافت های سخت، درون بافر فرمالدهید 4 درصد قرار گرفتند. از نمونه ها عکس های دیجیتالی تهیه شد و ابعاد و اشکال آن ها توسط کامپیوتر بررسی شد.تماس بین ایمپلنت و استخوان در هر قسمت از بافت با اندازه گیری طول ایمپلنت درتماس با استخوان انجام گرفت. ارزیابی میزان تماس استخوان و ایمپلنت از روی تماس مستقیم استخوان معدنی و سطح تیتانیوم صورت گرفت.
نتایج
جراحی به شکل موفقی بر روی حیوانات انجام گرفت و هیچ گونه کاهش وزن آشکاری در آن مشاهده نشد، پس از کشتن حیوانات 3 تا از ایمپلنت های معمولی ناموفق بودند و پس از آزمایش خارج شدند.
فرآیند ادغام ایمپلنت و استخوان در همه ایمپلنت ها موفقیت آمیز بود و هیچ گونه علائمی از عفونت دیده نشد. ماتریس استئوئید و بافت های استخوانی جدید از نظر شکل و ابعاد در هردوروش بررسی شدند. بافت استئوئید و بافت استخوانی جدید در گروه دارای اسید هیالورونیک مشاهده شدند . اما تفاوت بسیار چشم گیری بین آن ها و گروه دارای ایمپلنت معمولی دیده نشد.
بحث درباره تاثیر هیالورونیک اسید بر ایمپلنت دندان چیست؟
اسید هیالورونیک در تکثیرومهاجرت سلول ها شرکت دارد و موجب ترمیم بافت می شود.عملکرد اصلی آن کاهش التهاب بافت، در زمان بهبود یافتن زخم و حمایت از تکثیر سلول های اپیتلیال می باشد. این اسید در چشم پزشکی، پوست، ارتوپدی، علم مفاصل ، و دندانپزشکی برای اختلالات در مفاصل بین فک ها و درمان زخم های دهانی و هم چنین عمل های جراحی استفاده می شود.
هدف ما مطالعه و پژوهش بر روی تاثیر هیالورونیک اسید بر ایمپلنت دندان می باشد . عوامل متعددی برروی بهبود استخوان تاثیر گذارند، بنابراین تاثیرات مطلوبی برروی فرآیند ادغام ایمپلنت خواهند گذاشت. اما هیچ مطالعه چاپ شده ای بر روی تاثیر واضح اسید هیالورونیک در این فرآیند کارنکرده است.بعضی از پژوهش ها برروی تاثیرات آن برای بهبود استخوان بوده است. یکی از جدیدترین های آن ها نشان داد که هیالورونیک اسید با جرم مولکولی بالا به شکل قابل توجهی در رشد استخوان به صورت موضعی اثر گذار است.
توجه کنید:
انگستروم و همکارانش تاثیرات این اسید برروی ارتفاع استخوان و بهبود آن را مورد بررسی قرار دادند، و یافته ها نشان داد که، بین گونه درمان شده با اسید و بدون آن 1 میلی متر در طول 12 ماه اختلاف است.دانشمندان نیز بهبود بهتر استخوان درمان شده با اسید هیالورونیک را نسبت به عدم حضور آن گزارش کردند.با دانستن این مطالب راجع به این اسید در پی استفاده از آن در فرآیند ادغام ایمپلنت های دندانی شدیم.
نتایج نشان داد که اگر چه تفاوتها چشم گیر نبودند، اما گروه درمان شده با این اسید دارای بافت استخوانی بیشتری در حوالی مرز مشترک استخوان- ایمپلنت بودند.تاثیر هیالورونیک اسید بر ایمپلنت دندان در فرآیند ادغام ارتباط مستقیم با سطح ایمپلنت و استخوان وجود دارد. تصاویر نشان دادند که نواحی ادغام شده در گروه دارای اسید بیشتر از گروه بدون اسید هستند.التهاب بافت های استخوانی می تواند با روش های مرسوم اندازه گیری نیز ارزیابی شود.قرار دادن نمونه های استخوانی در متاکریلات تاثیر بسزایی در از دست رفتن کلسیم آن دارد ؛چرا که یکنواختی را در ناحیه استخوان- ایمپلنت حفظ می کند.
Schwartz و همکارانش بیان کردند که با استفاده از رنگ آمیزی در قسمت های بافتی دارای کلسیم می توان ارزیابی اولیه مناسبی از بهبود زخم در نواحی ایمپلنت های تیتانیومی داشت .در پژوهش ها قسمت های بافتی توسط سه رنگ نشانه گذاری شده اند که رنگ نارنجی/قرمز برای استئوئید و رنگ سبز/آبی برای بافت معدنی بود.
این پژوهش چندین محدودیت دارد. یکی از آن ها نبود آزمایش های ابعادی و ظاهری در زمان های اولیه و میانی است. دیگر محدودیت ها نبود بارگذاری عملی ایمپلنت های ادغام شده است و دلیل آن استفاده از مدل حیوانی است.
دیدگاهتان را بنویسید