نقش گلبول سفید در شکست ایمپلنت

‏نقش گلبول سفید در شکست ایمپلنت چیست؟

نقش گلبول سفید در شکست ایمپلنت انکار ناپذیر است. با وجود میزان موفقیت بالا ایمپلنت های تیتانیومی ، شکست ایمپلنت دندان نگرانی جدی برای افراد به  شمار می رود ، از این رو آگاهی  دانش در این زمینه و علل مربوط به آن ضروری و الزامی است.یکی از علل شکست می تواند جابه جایی ایمپلنت و به دنبال آن حضور ماکروفاژ ها و خوردگی سطح ایمپلنت باشد.

فرآیند جوش خوردن در انجام موفقیت آمیز  کاشت ایمپلنت بسیار مهم است، شرایط مختلف بدنی مثل تغییر متابولیسم استخوان ، تغییرات هورمونی، و سیگار کشیدن می توانند باعث عدم موفقیت ایمپلنت شوند، همچنین عوامل دیگری مثل کیفیت و اندازه استخوان، روش های جراحی، سطح ایمپلنت نیز در این موفقیت تاثیر گذارند. شکست درمان ایمپلنت یا در فرآیند هیلینگ و یا پس از آن اتفاق می افتد، که جوش خوردن ایمپلنت را با شکست مواجه می کند.علاوه بر این جوش خوردن زود هنگام باعث تغییراتی می شود که علت آن خود ایمپلنت و محیط اطراف آن می باشد.

خوردگی چیست ؟

خوردگی به این معنی است که واکنش بین ماده جامد و محیط شیمیایی اطراف آن باعث از بین رفتن قسمتی از ماده جامد، تغییر ویژگی ساختاری و یکنواختی آن شود. تجمع موضعی بار فلزات در بدن انسان و حیوانات به خاطر این فرآیند مشاهده شده است. زمانی که این یون ها در بافت ها آزاد می شوند، در فضاهای بین سلولی قرار می گیرند و معمولا باعث تحلیل بافت و استخوان می شوند.

سلول های ماکروفاژ نوعی از سلول های گلبول سفید در سیستم دفاعی بدن هستند که عوامل خارجی را حذف می کنند. سطح ایمپلنت های شکست خورده در تماس کامل با استخوان ها و بافت ها هستند . حضور ماکروفاژ ها روی سطح ایمپلنت های شکست خورده باعث تشکیل بافت ها و رگ های جدید می شود.

نتایج بررسی ها

هدف این پژوهش بررسی التهابات بافت های نرم در ایمپلنت های شکست خورده  است. مطالعات بافت شناسی در دانشگاه بونیس آیرس آرژانتین انجام شد، این ایمپلنت ها بر اثر جابجایی، شکستگی و کاشت زود هنگام با عدم موفقیت همراه شده بودند . در این پژوهش 10 ایمپلنت مورد بررسی قرار گرفتند، این ایمپلنت ها بخاطر جابجایی با عدم موفقیت همراه بودند، و برروی سطح خارجی بافت های نرم وجود داشت.ایمپلنت ها در محلول 20 درصد فرمالین قرار داده شدند. قبل آزمون بافت شناسی از آن ها تصاویر رادیولوژی تهیه شد.

در این نواحی ماکروفاژها با ابعاد بین 1 تا 3 میکرومتر مشاهده شدند.تعداد ماکروفاژها در بافت های ملتهب شمرده شد.با آزمون آنالیز عنصری ساختار ذرات داخل ماکروفاژها نیز بررسی شدند.در همه ی موارد بافت ها و رگ های جدید بررسی شدند. ماکروفاژ ها به شکل یکنواخت توزیع شده بودند. سیتوپلاسم آن ها دارای ذرات فلزی تیتانیوم بود. حضور ماکروفاژ هایی که حاوی ذرات فلزی بودند، کشف بسیار بزرگی بود.این فرآیند بخاطر فرآیند خوردگی فلز است.در این پژوهش ذرات فلزی در ماکروفاژها دیده شدند که نشان دهنده ی وجود فرآیند خوردگی هستند، این اتفاق جوش خوردن ایمپلنت و استخوان را مختل می کند.مطالعات قبلی حکایت از حضور ماکروفاژ ها ،بافت ها، و رگ های جدید در حوالی ایمپلنت های شکست خورده دارند.

توجه کنید:

حضور ذرات فلزی نیز در این ماکروفاژ ها و بافت ها، جلوی عملکرد مناسب سلول های استخوانی را می گیرد. در این مواقع هم تحلیل استخوان رخ می دهد و هم تشکیل استخوان با مشکل مواجه می شود.اختلال در جوش خوردن باعث جابجایی ایمپلنت و عدم پایداری می شود.حضور ماکروفاژها بخاطر محصولات حاصل از خوردگی است که باعث واکنش با حساسیت بالا می شوند، این واکنش باعث ترشح cytokine می شود که در نهایت ماکروفاژها حضور پیدا می کنند.

موضوعی که کاملا مشهود است، ماکروفاژها در نزدیکی سطح فلز بسیار فراوان هستند.این موضوع یعنی غلظت یون های فلزی متناسب با فاصله ی آن از سطح فلز است، حضور ماکروفاژها احتمالا شکست ایمپلنت را به همراه دارد، فرآیند هایی که توضیح داده شدند کاملا مشخص نبودند اما دخالت ماکروفاژها را نشان دادند.در آینده نیازمند مطالعات گسترده ای برای یافتن ارتباط دقیق بین شکست ایمپلنت و حضور ماکروفاژها در بافت های نرم هستیم.