در این قسمت با آموزش جراحی ایمپلنت با شما همراه خواهیم بود:
قبل از اینکه بخواهیم درباره وسایل مورد نیاز و نحوه انجام ایمپلنت توضیح داده شود یک دیدگاه کلی این است هر کسی از دندانپزشکان که می خواهند ایمپلنت یا جراحی کار کنند ، حتما باید بداند که در جراحی به یک دید بسیار خوب نیاز می باشد تا بتوان کار را به نحو خوب انجام داد،
اگر جراحی بخواهد ایمپلنت یا جراحی دندان عقل انجام دهد ، مستلزم یک دید خوب می شود،
لازمه یک دید خوب چیست ؟
لازمه دید خوب این می باشد که دستیار خوب داشته باشیم که بتواند محیط را عاری از خون کند و ساکشن انجام دهد ، تا جراح بتواند کار خود را به خوبی انجام دهد،
نکته ی دوم اینکه حتما باید نور کافی در منطقه وجود داشته باشد ، تا دید بهتری وجود داشته باشد .
وسایلی وجود دارد که مربوط به مقدمات کار دندانپزشکی می باشد و برای هر ست معاینه می باشد : سوند و پنس و آینه در دندانپزشکی به عنوان معاینه اولیه باید وجود داشته باشند ،
دومین وسیله که کاربرد زیادی دارد الواتور پریوست می باشد ، که حتما باید این وسایل جراحی در داخل پک مخصوص به خود قرار بگیرد ، و در هنگام جراحی پک ها باز شود ، به هیچ عنوان قبل از اینکه جراحی انجام شود این پک ها نباید باز شود ،
الواتور پریوست دارای سایزهای مختلفی می باشد ،
وسیله ی بعدی دسته ی تیغ می باشد ، یا اسکالپل شماره 3 که در جراحی های ایمپلنت از این اسکالپل ها استفاده می شود .
وسیله ی بعدی رترکتور می باشد یک نمونه رترکتور مینه سوتا می باشد ، برای نواحی که می خواهیم لپ و یا لثه ای که فلپ زدیم را کنار بزنیم که بتوانیم جراحی ایمپلنت را انجام دهیم ، در واقع اگر بخواهیم دید داشته باشیم باید با این دستگاه رترکت کنیم .
وسیله بعدی سوزن گیر می باشد که در بخیه ایمپلنت از آن استفاده می شود ، این وسیله مربوط به انتهای کار می باشد که می خواهیم فلپ را در واقع گره بزنیم و سوچرینگ انجام دهیم .
وسیله ی بعدی برای زدن بی حسی می باشد ، که کارپول بی حسی را در آن قرار می دهیم، انواع مختلفی دارد ، بهتر است حتما ابتدا کارپول را در دستگاه قرار داد و بعد سر سوزن را ببندید ، اگر ابتدا سوزن قرار بدهید این احتمال وجود دارد که وقتی کارپول را قرار می دهید کپ داخل کارپول باعث شود که سوزن کج شود و درست نتوان بی حسی را تزریق کرد ، وسیله ی دیگر آنگل موتور ایمپلنت که در واقع دریل ها را سر آنگل قرار می دهیم و دریلینگ را انجام می دهیم .
از اسکالپل شماره 3 استفاده می کنیم ، در واقع ما انواع تیغ ها را در جراحی ایمپلنت می توانیم استفاده کنیم اما ترجیح این است که از تیغ شماره 15 استفاده شود ،
تیغ های شماره 10 که معمولا برای جراحی های شکم و قسمت های داخلی احشا بدن استفاده می شود ، تیغ شماره 12 وجود دارد که حالت داسی شکل است و تیغ شماره 11 که معمولا برای تخلیه آبسه استفاده می شود ،
ولی پر کاربردترین تیغی که در جراحی ایمپلنت از آن استفاده می شود ، تیغ شماره 15 و 15C می باشد ، که تیغ 15 C ظرافت بیشتری دارد و کار کردن در نواحی ظزیف و در جاهایی که می خواهیم پیوند لثه انجام دهیم معمولا استفاده می شود .
اولین کاری که باید انجام شود باید بی حسی خوبی در منطقه مورد نظر وجود داشته باشد ، که بتوان برای بیمار کار انجام دهیم و بیمار اصلا زیر دست دندانپزشک احساس درد نداشته باشد ،
برای این بی حسی معمولا از لیدوکایین استفاده می شود ، ولی داروهای بی حسی مختلفی در بازار موجود می باشد ، ولی لیدوکایین از همه صیف تر و بی حسی طولانی مدت تری را نسبت به بقیه ایجاد می کند ،
وقتی می خواهیم جراحی ایمپلنت را انجام دهیم بعد از اینکه بی حسی را خود یا دستیار دندانپزشک آماده کرد ، برای تزریق بی حسی برای کیس های که تک واحد ایمپلنت دارند و در واقع گرافت یا پیوند استخوانی ندارند در حد اینفیلتره کفایت می کند ، یعنی در ناحیه مورد نظر چه فک پایین و چه فک بالا به صورت اینفیلتره تزریق بی حسی را انجام می دهیم ،
اگر فک بالا باشد باید ناحیه کام را هم بی حس کنیم تا قسمت کامی یا پالاتال هم بی حس شود ، در چند قطره بی حسی انجام شود دهان بیمار بی حس می شود و برای ایمپلنت کفایت می کند ، و نیازی نیست بی حسی زیادی را به مریض تحمیل کنیم ،
در ارتباط با فک پایین ما می توانیم از بلاک ها استفاده کنیم ، و یا اینکه اگر تک واحد باشد و نخواهیم پیوند استخوان انجام دهیم ، از اینفیلتره کردن همانند فک بالا در اطراف ناحیه ایمپلنت انجام دهیم هم در قسمت لینگوال و هم در قسمت باکال انجام گیرد ، 7 الی 10 دقیقه هم فلپ را داشته باشیم و کارهای بعدی که می خواهیم بر روی فک بیمار انجام دهیم را ادامه دهیم ،
فلپ چیست ؟ اصول فلپ چیست ؟
فلپ در واقع یک ناحیه از دهان را برای ما اکسپوز می کند تا بتوانیم به آن ناحیه استخوانی برسیم و بتوانیم کار بر روی آن انجام دهیم ،
در ایمپلنت انواع مختلف فلپ ها وجود دارد ، آن چیزی که بسیار شایع است و برای مقدمات کار باید یاد بگیریم فلپ سالکولار یا انولوپ می باشد ، یعنی تیغ را در اطراف دندان ها در سالکوس لثه قرار می دهیم ،
اگر ناحیه مد نظر کوچک باشد خیلی نیاز نیست فلپ را گسترده کنیم ، یعنی همان فلپ سالکولار ، برای این کار یک دندان سمت خلف و یک دندان سمت قدام یا دو دندان ( بستگی به این دارد که ما چگونه می خواهیم فلپ را بعدا ببندیم ) در ناحیه سالکوس اطراف دندان ها قرار می دهیم ، فلپ را ایجاد می کنیم ،
در ناحیه که دندان وجود ندارد به صورت مید کرستال انجام می دهیم ، یعنی دقیقا در ناحیه وسط تیغ را قرار می دهیم این نکته مهم است که ما باید به صورت پن گراسب دسته اسکالپل بر روی لثه قرار دهیم ،
هم چنین تیغ را باید حتما به صورت عمود بر روی استخوان قرار دهیم و با تیغ حتما باید استخوان زیر را تاچ کنید برای اینکه بتوانید یک فلپ موکوپریوستال یا فلپ فول تیکنس فلپ را داشته باشیم باید تاچ استخوانی خوبی داشته باشیم تا پریوستوزی را کامل قطع کنیم و بعد که می خواهیم با الواتور پریوست فلپ را کنار بزنیم پریوست کامل جدا شود و زخمی نشود،
این نکته هم مهم می باشد که اگر شما به این تبحر برسید که بتوانید فلپ را خوب بلند کنید و پریوست آسیب نبیند بعد از 7 یا 8 دقیقه که فلپ بلند شد کامل خون ریزی در آن ناحیه کم خواهد شد البته اگر بیمار مشکل فشار خون نداشته باشد ، این خون ریزی اینقدر کم می شود که حتی اگر ساکشن هم نباشد می توانید ایمپلنت را انجام دهید .
در ایمپلنت ابتدا به صورت میدکرستال شروع به فلپ دادن و بعد از کامل شدن قسمت میانی جایی که می خواهیم ایمپلنت را بگذاریم نواحی دندانهای مجاور به صورت سالکولار حرکت می کنیم ،
بعد از کامل کردن فلپ با یک الواتور پریوست ، که معمولا دو قسمت دارد یعنی یک قسمت باریک تر و یک قسمت لبه ی پهن تر دارد ، ما در قسمت نواحی اطراف دندان ها و پاپی ها سعی می کنیم که از قسمت لبه ی نازک استفاده کنیم ،
در ابتدا فلپ سمت لینگوال را بلند می کنیم ، و پریوست کامل باید به فلپ اتصال داشته باشد که بعدا هیلینگ بافت نرم هم به خوبی انجام شود ،
در قسمت باکال هم فلپ را کنار می زنم ،
انواع فلپ های دیگر ، فلپ های که ریلیزینگ هم داریم ، ریلیزینگ به صورت ورتیکالی در ناحیه می دهیم تا بتوانیم فلپ را بعدا راحت تر ببندیم ،
این معمولا برای جاهایی می باشد که بخواهیم از پیوند های استخوانی استفاده کنیم و یا کیس advance داشته باشیم ،
نکته ی دیگر ، اخیرا برای آن دسته از بیمارانی که استخوان خوبی داشته باشند یعنی میان استخوان از نظر کمیت و کیفیت وضعیت خوبی داشته باشد ، می توان اصلا فلپ زده نشود ، یعنی لثه باز نشود و بخیه هم نداشته باشیم ، این باعث می شود که ما هیلینگ زخم بعد از ایمپلنت بهتر باشد ، عوارض بعد ایمپلنت یعنی تورم ، درد بعد ایمپلنت هم قطعا کاهش یابد ، افرادی که استخوان کافی داشته باشند می توانیم از سرجیکال گایدها استفاده کنیم (ایمپلنت دیجیتال ) البته برای افرادی که در مقدمات کار هستند به هیچ وجه توصیه نمی شود که که ایمپلنت دیجیتال را انجام دهند ، حتما قبل از انجام ایمپلنت دیجیتال ابتدا باید نحوه ی صحیح فلپ زدن و انواع و اقسام ایمپلنت های دندانی که باید برای افراد مختلف را انجام دهند ، حداقل 100 یا 150 واحد ایمپلنت به صورت معمول انجام دهند ، در آن صورت وارد حیطه ی دیجیتال می توانند بشوند ،
دیدگاهتان را بنویسید